Heda

Heda uciekła z Czeczenii do Polski z pięciorgiem dzieci. Zostawiła za sobą wojnę i męża sadystę. Pierwsze doświadczenia w nowym kraju nie były łatwe – rodzina tułała się po ośrodkach dla uchodźców. Ale to właśnie w jednym z nich Heda poznała Marinę, a od niej – słowo „wolontariuszka”. Odtąd Marina i Heda pracowały razem pomagając ludziom w kryzysie bezdomności – bo uważała, że ona i inni uciekinierzy z Kaukazu również są bezdomni; samotnym pensjonariuszom w domach spokojnej starości – bo w Czeczenii musieli zostawić swoich bliskich; a także więźniom – bo w jej ojczyźnie Rosjanie uwięzili Czeczenów. 

Kiedy Heda ciężko zachorowała, Marina wymyśliła dla niej ten film. To on trzymał Hedę przy życiu, pozwalając jeszcze raz i w jeszcze jednej roli podzielić się sobą z innymi. Choć Heda zmarła niedługo po ukończeniu zdjęć, to nie jest smutny film. I nie opowiada o umieraniu. To wzruszający, prawdziwie siostrzeński dwugłos Mariny i Hedy o życiu, którego smak tkwi w dawaniu. 

W filmie pełnym humoru i czułości, ale bez sentymentalizmu, twórcom udało się pokazać nam Hedę – prawdziwie piękny kwiat Kaukazu.

Pokaz organizowany we współpracy z Międzynarodowym Festiwalem Filmowym WATCH DOCS. Prawa Człowieka w Filmie. https://www.watchdocs.pl/.