Niech dla niej będzie twój śmiech i łzy, i wszystko aż do zatracenia…

Daty

30.06 / 20:00

Daty

30.06 / 20:00

Czas

1H30

Język

pl / ua

Bilety

wstęp wolny / вільний вхід

Realizacja

Performer: Taras Gembik, muzyka: Zoi Michailova

***UA***

Перформер: Тарас Гембік, музика: Зоі Міхайлова

Taras Gembik i Zoi Michailova zaprezentują pracę poetycko-dźwiękową, będącą próbą odnalezienia słów do ekspresji tego, co niewyrażalne – okrucieństwa wojny, doświadczenia uchodźctwa i wykorzenienia. Czy to, co intymne, zanurzone w poezji i dźwięku, może stać się formą oporu i aktem niezgody? Według twórców poezja upomina się dziś o pamięć, gniew i solidarność, bowiem w czasach wojny treść krytyczna i życie społeczne poezji są nierozłączne. Jak mówi Taras Gembik: „Wiersze to forma oporu, tak jak w latach 60. w Ukrainie, gdzie za słowo wypowiedziane w języku ukraińskim i postawę przeciwko reżimowi wysyłano do więzienia, skazywano na wyroki śmierci. Poezja i język są instrumentem sprzeciwu wobec osób, które chcą zniszczyć twój kraj, zabrać wszystko, co twoje, zabić ludzi, dzieci. Warto dzisiaj czytać naszych poetów i poetki: Wasyla Stusa, Wasyla Symonenkę, Iwana Dracza czy Linę Kostenko”.

Na Malta Festival Poznań 2022 wysłuchamy wierszy zakorzenionych w dysydenckiej poezji Ukrainy, zwracających się do rdzenia tożsamości ukraińskiej i łączących międzypokoleniowe głosy w akcie solidarności, m.in. Wasyla Stusa, Wasyla Symonenki, Lesi Ukrainki, Liny Kostenko. Grana na żywo muzyka stworzy narrację wokół poezji, a jednocześnie niezależny pejzaż dźwiękowy. Praca ma swój początek w działaniach artystów w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, w ramach Solidarnego Domu Kultury „Słonecznik”, tuż po zaatakowaniu Ukrainy przez Rosję i spotkała się z pozytywnym odzewem zarówno ze strony społeczności ukraińskiej, jak i polskiej.

Pod koniec wydarzenia artyści zapraszają na open mike’a, w którego ramach widzowie i widzki będą mogli podzielić się własnymi słowami buntu, współczucia czy sprzeciwu.

***UA***

Нехай буде для неї твій сміх, і сльози, і все до загину…

Чи може інтимне, занурене в поезію і звук, стати формою опору? Сьогодні поезія вимагає нашої пам’яті, гніву та солідарності, бо під час війни критичний зміст і суспільне життя поезії нероздільні. В межах проетично-звукової роботи запрошуємо вас до колективного переживання, перебудови слова, думок та почуттів, в супроводі авторського музичного пейзажу в живому виконанні. В рамках відкритого мікрофону митці створять також простір, в якому можна поділитись власним бунтом, співчуттям і спротивом.