Oddychaj

Pewnego dnia

zgasną telewizory

i wojna skończy się bez fajerwerków,

posprzątamy mieszkania,

w okna wstąpi blask.

pewnego dnia cisza będzie naczyniem na deszcz,

samochody staną, żeby się w nią wsłuchać.

z ciszy urodzi się dźwięk

żywy jak źrebaczek.

piszę ci o tym słowami

bo kocham

(sic!)

a hemoglobina wychwytuje kółka tlenu:

o

o

o

oddychaj

oddychaj

ko-

(Julia Fiedorczuk)

Pomysł na Oddychaj zrodził się z fascynacji twórczością współczesnej poetki i tłumaczki Julii Fiedorczuk. To opowieść o sytuacji pandemicznej – zamknięciu, izolacji i strachu – w której znalazł się każdy z nas. Kiedy jesteśmy skazani na desocjalizację, gdy każdy oddech niesie za sobą ryzyko zakażenia, a nawet śmierci, zwracamy się ku przyrodzie – w niej szukamy ukojenia, wyciszenia, ratunku.

Bohaterka spektaklu, odizolowana od świata zewnętrznego, tworzy swój własny „ekokosmos”, w którym natura jest dominantą, a rozkład i gnicie są zachwycającą homeostazą.